Κάποτε ήμουνα παιδάκι , μεγάλωσα έγινα γυναίκα και αργότερα μαμά σε δυο υπέροχα πλάσματα .Η πρωτότοκη κόρη μου μεγάλωσε και έγινε και αυτή μανούλα. Και ξαφνικά λιακάδα.Ένας ήλιος λαμπερός που έφερε απέραντη ζεστασιά στην ψυχή μου , στην ζωή μου στο είναι μου .Το συναίσθημα στην αρχή περίεργο , σαν μια φλόγα που στην αρχή σε ζεσταίνει ακούγοντας το πρώτο κλάμα της. Μετά φουντώνει με το πρώτο της χαμόγελο . Και όταν σε φωνάξει γιαγιά πρώτη φορά , αστεράκια πέφτουν απ’ τον ουρανό και φωτίζουν παντού γυρω σου .Πλέον βλέπω παντού τα ματάκια της να χαμογελούν , τα αφράτα χεράκια της να ζουλάνε πραγματάκια και τα ζουμερά χειλάκια της να χαμογελούν πονηρά. Άσε απο τις πρώτες συζητήσεις μας και τα παιχνίδια μας.Ναι είμαι πλέον μια χαζογιαγιά και μπορώ να πώ πως όσο μεγαλώνει η εγγονή μου θα τρελαίνομαι περισσότερο μαζί της και θα βλέπω τη ζωη αλλιώς.
Άνοιξη λουλουδιαμένη πάντα.Ανυπομονώ για την κάθε μέρα που ξημερώνει και για όλα όσα έχουμε να ζήσουμε παρεούλα .Σάγαπώ πολύ διαμαντάκι μου .
